DANE KONTAKTOWE

42-603 Tarnowskie Góry-Repty Śląskie, ul. Wincentego Witosa 120
tel. 32 384 84 51
sm_tarnowskie@kuria.gliwice.pl
www.parafia-repty.pl

PROBOSZCZ:

  • ks. Piotr Sikora

WIKARIUSZ:

  • ks. Andrzej Wandzel

INNY KSIĄDZ:

  • ks. Kazimierz Gruszka

DATA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA PARAFIALNEGO: 

21.09.1871

ODPUST  W  KOŚCIELE  PARAFIALNYM:

II niedziela Adwentu

WIECZYSTA ADORACJA:

20 czerwca

PORZĄDEK  MSZY ŚW.:

w niedziele i święta: 8.00, 10.30, 16.00
w dni powszednie:
w poniedziałki i piątki: 18.00 (w okresie zimowym: 17.00)
we wtorki i czwartki: 8.00
w środy: 17.00 – Msza św. szkolna
w  soboty: 17.00

LICZBA  MIESZKAŃCÓW: 

2 000, liczba wiernych: 1 600

ULICE NALEŻĄCE DO PARAFII:

Bażantów, Bocianów, Brzozowa, Czajek, Długa, Gliwicka, Jaworowa, Kaczmarka, Kamienna, Kosów, Myśliwska, Niemcewicza, Ptasi Jar, Pod Lasem, ks. Renka, Repecka, Reptowska, Sadowa, Sikorek, Skowronków, Spokojna, Staszica, Turkusowa, Waliski, Wincentego Witosa, Wodociągowa, Żeromskiego.

KSIĘGI METRYKALNE:

Parafia prowadzi księgi chrztów od 1765 roku, ślubów i zgonów od 1766 roku

CMENTARZ:

  • parafialny wokół kościoła

SZKOŁY I PRZEDSZKOLA:

Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 3 (Szkoła Podstawowa nr 12, Przedszkole nr 13)

POPRZEDNI PROBOSZCZOWIE:

  1. ks. Bernard Sigmund (1989–1997)
  2. ks. Kazimierz Gruszka (1997–2010)

KAPŁAN POCHODZĄCY Z PARAFII:

  1. o. Artur Zając SDS – 2016

KAPŁANI POCHOWANI NA TERENIE PARAFII:
na cmentarzu parafialnym:

  1. ks. Jan Matejczyk († 7.11.1947) – proboszcz
  2. ks. Erwin Socha († 15.10.1973) – proboszcz

Z DZIEJÓW PARAFII:

Repty Śląskie są najstarszą miejscowością, jaka  wchodzi  obecnie  w  skład  miasta Tarnowskie Góry.  Pierwsza  wzmianka  o  osadzie  została  zamieszczona w bulli papieża Innocentego III z 12 sierpnia 1201 roku. We wspomnianym dokumencie papież zatwierdził ziemie należące do premonstratensów z klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu, w tym wieś „Reptones”.

Parafia w Reptach (wydzielona z parafii bytomskiej) obejmowała praktycznie cały teren dzisiejszego miasta Tarnowskie Góry. Jej pierwszym proboszczem, znanym  z   imienia,   był   Winceslaus,   wymieniony   w   spisie   dekanatu   sławkowskiego z 1326 roku. W okresie nowożytnym na terenie parafii znajdowały się kopalnie srebra,  cynku  i  ołowiu,  co  przyczyniało  się  do  wzrostu  liczby  mieszkańców     i zakładania nowych osad. W 1415 roku wydzielono parafię w Starych Tarnowicach. Od tego czasu do parafii w Reptach należały: Bobrowniki, Ptakowice i Stolarzowice. W okresie reformacji kościół przejęli ewangelicy. Na mocy edyktu  z 6 marca 1629 roku kościół ponownie zwrócono katolikom. W XVII wieku na polach leżących nieopodal Stolarzowic  powstała  wieś  Górniki.  W  1748  roku  na wschód od Rept (od tego czasu Starych Rept) powstała osada Nowe Repty.    W 1824 roku wieś i kolonia stały się własnością rodziny Henckel von Donners- marcków ze Świerklańca. W 1911 roku parafia patronowała budowie kościoła     w Bobrownikach. Z nastaniem II Rzeczpospolitej i podziałem Górnego Śląska Ptakowice weszły w skład parafii w Zbrosławicach, a w 1926 roku Stolarzowice wraz z Górnikami stały się samodzielną parafią. Rok wcześniej również Bobrowniki uzyskały status parafii. Od 1973 roku Repty stanowią dzielnicę miasta Tarnowskie Góry.

Pierwszy kościół, a raczej  kaplica,  był  drewniany.  Według  legendy  wybudowano go w miejscu, gdzie w czasach pogańskich znajdował się święty gaj. Dzięki fundacji krakowskiego kanonika Henryka z Rept (zm. ok. 1411 roku) zbudowano nowy  kościół, ale dokładna data jego powstania nie jest znana. W 1871 roku stary kościół zamknięto, a w 1873 roku zdecydowano o jego rozbiórce. Cennym i zachowanym     do dzisiaj zabytkiem ze starego kościoła (datowanym na XV/XVI wiek) są  dwie  rzeźby z łuku tęczowego, przedstawiające Matkę Boską Bolesną oraz św. Jana Ewangelistę.

Z inicjatywy ks. proboszcza Antoniego Sobotty w latach 1867–1871 wzniesiono obecną, neogotycką świątynię, która wyróżnia się z daleka fasadą z ciosów białego kamienia i czerwonej cegły oraz wieżą o ostrej iglicy i sterczynach. Trójnawowy kościół, z niższym prezbiterium, o dużych oknach z witrażami (na jednym z nich znajduje się herb Guido Henckel von Donnersmarcka – fundatora świątyni) zaprojektowany został przez architekta Heinzego, choć zachowały się również projekty wnętrza, wykonane przez Karla Johanna Lüdeckego. Kościół został pobłogosławiony przez ks. dziekana Antoniego Bursiga 21 września 1871 roku.  W ołtarzu głównym umieszczono obraz św. Mikołaja, namalowany w 1848 roku przez krakowskiego artystę Wojciecha Eliasza. Inne elementy wyposażenia wnętrza pochodzą ze znanej firmy Mayera z Monachium.

W  ogrodzie  plebańskim  rośnie  ogromnych  rozmiarów  kasztan  jadalny,  liczący  ok. 460 lat. Jest to jedyny taki okaz na południu Polski i należy do najstarszych pomników  przyrody  w  Europie Środkowej.